Jesteś na stronie: Podlaskie Sploty – II Festiwal Tkactwa – wystawy
Treść strony

Podlaskie Sploty – II Festiwal Tkactwa – wystawy

Podlaskie Sploty – II Festiwal Tkactwa – wystawy

Wystawy tkanin wybieranych oraz tkaniny dwuosnowowej w ramach Podlaskich Splotów.

Wystawy czynne były do 26 września 2021 r.

Perebory

– wystawa dywanów wybieranych – perebory

Wystawa ze zbiorów Krzysztofa Bielickiego, entuzjasty i kolekcjonera sztuki ludowej Podlasia, który przez lata zgromadził ponad 30 tkanin w technice wybieranej i zgodził się udostępnić szerszej publiczności. Z każdą wiąże się historia, którą chętnie opowiada.

– wystawa „Nadbużańskie perebory” pochodzących z Pracowni Tkackiej w Hrudzie

Wystawa będąca w zbiorach Gminnego Ośrodka Kultury w Białej Podlaskiej. Na wystawie zaprezentowane są perebory ukazujące możliwości wykorzystania zdobniczego ornamentu tkackiego do zdobienia ubrań w kontekście historycznym i współczesnym.

Pracownia Tkacka im. Stanisławy Baj w Hrudzie jest jedną z ośmiu pracowni tematycznych Gminnego Ośrodka Kultury w Białej Podlaskiej, tworzących szlak edukacyjno – turystyczny pod nazwą ,,Kraina pereborem tkana”.
W pracowni kultywuje się tradycje tkackie południowego Podlasia i wschodniej Lubelszczyzny, ze szczególnym przywiązaniem do techniki i unikatowego wzornictwa  nadbużańskich pereborów. Perebor to ornament tkacki tworzący wzorzysty pas, tkany jednocześnie z gładkim tłem. Charakterystyczny dla pereboru jest układ pasowy, symetryczny, z dominującym pasem głównym, o wzorze składającym się z prostych motywów geometrycznych. Perebory wykorzystywane były jako element zdobniczy strojów regionalnych, obrusów, ręczników
i kobierców.
(Nazwa perebory  wiąże się z czynnością ,,przebierania nitek”, jaką wykonywała tkaczka – a umiejętność tkania wielu współcześnie pracujących tam tkaczek zawdzięcza się nieżyjącej już mistrzyni tkactwa – Stanisławie Baj z Dołhobrodów).

Wystawa prezentuje zabytkową kolekcję tkanin oraz współczesne inspiracje tradycyjnymi pereborami. W części zabytkowej wystawy pokazane są unikatowe, regionalne tkaniny wykonane różnymi technikami tkackimi, regionalne stroje codzienne i odświętne, a także elementy wyposażenia pracowni (kołowrotek, łamanka, motowidło itp.). Część współczesna zawiera kolekcję inspirowaną motywem tradycyjnych pereborów (części garderoby, serwety, torby, poduszki).

  ,,Perebory – nadbużańskie tradycje tkackie” są niekwestionowaną wartością regionalnej kultury; w 2016 roku wpisano je na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. 

Tkanina dwuosnowowa.

Wystawa tkanin dwuosnowowych Dominiki Bujnowskiej ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Łukowie.
Na wystawie znajdują się unikalne dywany i makaty dwuosnowowe, które zostały wykonane przez Dominikę Bujnowską – jedną z najbardziej znanych polskich tkaczek. Prace tej skromnej artystki, która całe swoje życie związała z węgrowską spółdzielnią przez dziesięciolecia były najbardziej eksportowym towarem polskiej sztuki ludowej. Pokazywano je w Anglii (1956), Szwajcarii (1957), ZSRR (1957), Francji (1960), a potem w państwach skandynawskich, w Niemczech i w Ameryce. Dominika Bujnowska tkała dywany dwuosnowowe, opowiadające o życiu podlaskiej wsi, wprowadzając coraz to nowe rozwiązania plastyczne i kompozycyjne.

Dominika Bujnowska urodziła się 17 XII 1903 r. we wsi Klewianka nad Biebrzą na Podlasiu w rodzinie chłopskiej. Po II wojnie światowej zamieszkała w Węgrowie. Zanim osiadła w Węgrowie przez kilka lat przebywała w Mariówce, w Opoczyńskiem ucząc się w klasztornej szkole Zgromadzenia Służebniczej NMP krawiectwa i tkactwa. Mieszkając później na Wileńszczyźnie tkała typowe dla tego regionu dywany, radziuszki i sejpaki. Techniki tkania dywanów dwuosnowowych nauczyła się w Sokółce. W Węgrowie zamieszkała w swoim Zgromadzeniu Służebniczek, do którego wcześniej wstąpiła nie przyoblekając ubioru zakonnego.

Informacji na temat Podlaskich splotów udziela kierownik Działu Sztuk Plastycznych PIK w Białymstoku – Krystyna Kunicka
tel. 85 740 37 15, k.kunicka@pikpodlaskie.pl

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. 

Dofinansowano ze środków budżetu państwa. Wartość dofinansowania 50 000 zł, całkowita wartość zadania 94 400 zł.