Szczegóły
Podlaski Instytut Kultury w Białymstoku zaprasza do Spodków na wystawę dla której inspiracją stała się muzyka.
Kontrapunkt (z łac. punctus contra punctum, dosł. „nuta przeciw nucie”) – to technika kompozytorska, która polega na prowadzeniu kilku niezależnych linii melodycznych (polifonia) zgodnie z określonymi zasadami harmonicznymi i rytmicznymi. Kontrapunkt można podzielić na kontrapunkt ścisły (kanon) i swobodny (m.in. fuga). W drugim, węższym znaczeniu jest określeniem dla głosu współdziałającego z tematem. Powstałe prace są rysunkową interpretacją różnych linii melodycznych i polifonii, a przede wszystkim emocji jakie w autorce wywołuje muzyka.
Rysunek jest wyjątkowym medium – bardzo indywidualnym poprzez bezpośredniość, kiedy gest ręki ma swoje odbicie i pozostawia ślad narzędzia, a jednak publicznym – bo tworzonym z myślą o konfrontacji z odbiorcą. Często jest również eksperymentem, graniczącym z zabawą i o dziwo, wszystkie te cechy wcale nie wykluczają się wzajemnie, mogą współistnieć. W cyklu rysunkowym „Kontrapunkty” Iwona Kolasińska uwidacznia to w sposób szczególny. W syntetycznych kompozycjach poszukuje swoistego ładu, który wynika z umiejętnego zastosowania proporcji i wielkości poszczególnych elementów. Są to pojedyncze linie, jakby cięcia wyimaginowanej przestrzeni, bądź też wielorakie struktury o zróżnicowanej gęstości, od bieli, poprzez szarości do czerni. Ich rozpiętość walorowa sprawia, że w pewnym momencie biel kartki staje się światłem – i tu zaczyna się RYSUNEK – jego magiczna właściwość przenoszenia w inny wymiar. Za pomocą kreski o dużej różnorodności autorka buduje plany, podziały, przestrzenie, przy czym jej intencją nie jest odtwarzanie; nie ilustruje, nie powtarza świata widzialnego. Co prawda pojawiają się analogie do natury, rytmu traw, wody, lasu, ale równie dobrze mogą być rysunkową transkrypcją muzyki – ponoć najbardziej abstrakcyjnej ze sztuk. Patrząc na jej prace, abstrakcja narzuca się w sposób oczywisty, jakby muzyka budowała obraz, poprzez intuicyjny zapis linii melodycznych i polifonii, pojedynczych dźwięków w harmoniach i w opozycji – wszystko po to, by zaprezentować – w wielu odsłonach pewną całość.
I rzeczywiście – widzimy spójne pod względem formy, majestatyczne, rysunki wykonane za pomocą optymalnych technik i narzędzi. Autorka łączy marker, tusz i atrament, posługuje się raz lawowaniem, to znów suchym pędzlem i farbą oraz pełną gamą niuansów, jakie stwarza węgiel. W tym wszystkim nie estetyzuje, nie szuka „ładnej” kreski lecz siły wyrazu każdej z ośmiu kompozycji. Razem działają jak sztandary, manifestacja w przestrzeni i niezależnie od muzycznych inspiracji żyją swoim życiem.
Lila Wyszkowska
Iwona Kolasińska – zajmuje się malarstwem, scenografią, instalacją, projektowaniem graficznym oraz szeroko rozumianym design’em. W jej twórczości główną inspiracją jest światło, kolor, przestrzeń, różne stany skupienia materii, surrealizm, konstruktywizm, historie ludzkie, film. Jest absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, dwóch specjalności: plastyka intermedialna oraz mixmedia (2007). W 2013 ukończyła studia podyplomowe ze scenografii filmowej na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Ma za sobą udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, realizację warsztatów artystycznych: XVII Biennale Sztuki dla Dziecka, VII Toruńskiego Festiwalu Nauki i Sztuki,
7. Międzynarodowych Warsztatów Niepokoju Twórczego Kieszeń Vincenta w Poznaniu oraz działań z zakresu edukacji artystycznej. Należy do ZPAP o. Gdański oraz do Polskiego Komitetu Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania Przez Sztukę – InSEA. W wolnym czasie jeździ na rowerze, na nartach, oddycha lasem, morzem, górami – naturą.
Więcej na stronie: www.iwonakolasinskadesign.wordpress.com